San Francisco
Een korte nacht, een lange dag. We nemen afscheid van de auto, slaan souvenirs in en bekijken het centrum en de pier van San Francisco.
Veeg naar links en naar rechts om door de foto’s te bladeren.
Weer ging om 7 uur de wekker. Het was een erg korte nacht, maar we hadden de auto tot 10 uur, dus we moesten er nu gebruik van maken. We hadden hem een dag korter gereserveerd, maar achteraf gezien zou het misschien niet eens veel goedkoper zijn omdat we nu wel twee keer met de trein van en naar het vliegveld moesten. “Achteraf” was een woord dat nog vaak gebruikt zou worden in de vakantie. Het was duidelijk dat niet alles gepland was en dat er toch weinig ruimte was voor flexibiliteit, voornamelijk door een gebrek aan tijd. Slaap inleveren was een makkelijke optie en dat deden we vandaag.
We gristen thee en ontbijt—cake en zoete broodjes, veel keus was er niet—mee de auto in en reden naar de Golden Gate brug. Een beetje zonder keuze, omdat je eenmaal op de weg zit, reden we er ook overheen. Aan de overkant was een stopplek waar we een mooi uitzicht hadden. Toen reden we weer terug.
De stad in waren er tolpoortjes, maar we konden er doorheen rijden—de rekening stond een maand later op Vonne’s creditkaart. Toen wilden we nog een stukje langs de kust rijden, maar we moesten nog eerst even tanken. Met de eenrichtingsstraatjes was het nog best lastig om bij het tankstation aan de overkant te komen, maar dat lukte. We hadden bij het huren van de auto al voor de tank betaald tegen een laag tarief. Dit was voordelig, want de benzineprijs lag een stuk hoger in Californië dan in Texas, maar dan moesten we de tank wel zo leeg mogelijk inleveren. Dus er gingen maar een paar gallon in en toen reden we naar de kust.
Ja, we waren al echte Amerikanen aan het worden. Niks thee. Koffie!
Het is jammer dat we nu maar zo’n klein stukje konden doen, want het was een mooie weg. We stopten nog op een zijstraat om naar het water van de Grote Oceaan te gaan en het op zijn minst aan te raken, maar helaas waren er kliffen, zodat we niet dichtbij konden komen. Er was geen tijd meer om naar een strand te zoeken en we waren ook nog eens Nynke’s telefoonhoesje kwijt, die waarschijnlijk bij het tankstation eruit was gevallen, maar de auto moest toch echt terug. We reden naar het vliegveld en ineens waren we ons trouwe rode wagentje kwijt. Het fleece-dekentje waren we er gisteren vergeten uit te halen, dus die had Vonne voor de rest van de dag in haar tas.
Met de shuttle gingen we naar het vliegveld om daar de trein naar San Francisco te nemen. We hadden eigenlijk helemaal geen zin om de stad te bekijken en we waren vooral erg moe, dus misschien eerst maar een tentje met koffie vinden. Ja, we waren al echte Amerikanen aan het worden. Niks thee! Bij een koffietentje bestelden we een grote en een kleine cappuccino. Omdat we op het terras wilden zitten, kregen we ze in kommen en wat voor kommen! Die van Nynke was er één ter grootte van een cereal-kom en die van Vonne net een enorme soepkom. Er zaten ook geen oortjes aan, dus het dronk ook wat vreemd, maar was wel lekker.
In het naastgelegen park lagen we nog wat in de zon, want het was prachtig weer. Wat opgeknapt hadden we wel weer zin om de stad te verkennen. We besloten om vooral rustig en relaxed door de stad te lopen, want daar waren we wel aan toe. Vlakbij het park was het eindpunt van de cable cars, een soort oud trammetje. Er stond en lange rijd mensen die mee wilden, maar het was vooral ook leuk om te zien hoe de karretjes werden gekeerd. Op een soort draaicirkel draaide de chauffeur het hele geval rond, totdat deze weer in de juiste richting voor de terugreis stond.
Daarna liepen we naar Union Square, waar een grote zuil stond. Vervolgens gingen we naar Chinatown. Het was even zoeken naar de poort, maar daarna konden we fijn door alle winkeltjes neuzen met allerlei leuke souvenirs en spulletjes. Ook kochten we een paar kaarten om naar huis te sturen. Weer een paar souvenirs rijker liepen we naar de haven. Er waren allerlei pieren en musea te vinden. Daarvoor liepen we nog langs een hoog piramidevormig gebouw, wat op veel plekken vanuit de stad was te zien.
San Francisco is heel heuvelachtig, waardoor je vaak een mooi uitzicht hebt over de stad. In de haven liepen we een tijdje rond en op een zeker moment kregen we wel trek in een ijsje. Er waren alleen nergens kraampjes, gek genoeg, en maar een paar cafés. Blijkbaar moet je dan altijd nog wat verder doorlopen, want ineens kwamen we bij een pier vol met winkeltjes, eetkraampjes en een hoop mensen. Ook was er een straatartiest die een heel plein toesprak, dus het was erg gezellig.
We hadden al weer wat meer trek, dus we deelden een hotdog en shopten ook nog voor souvenirs, waaronder een T-shirt. Daarna liepen we naar de pier met de zeeleeuwen. Die zijn op een zeker moment daar gekomen en mochten toen blijven. Het waren er behoorlijk veel en ze lagen lekker te zonnen op de planken. Het was heel leuk om naar te kijken; hoe ze vochten om een bepaald plekje, over elkaar heen liepen en hoe ze zich uitrekten.
Inmiddels was het al etenstijd en we vonden een restaurantje waar de fish 'n chips het goedkoopst waren. Terwijl de zon onderging liepen we terug langs de haven naar ons hotel. We hadden nog een mooi uitzicht over de stad en een roodgekleurde lucht achter de rode Golden Gate brug. We liepen nog langs een beroemde steile heuvel, waar een kronkelweggetje naar beneden liep en toeristen in auto’s omlaag reden.
In het hotel speelden we nog Bonkheads en keken we tv. Er was helaas geen reactie op de sneeuwkettingen gekomen. Morgen zouden we alles inpakken voor de vlucht naar New York!