Naar Broadway en naar huis
We bezoeken Lower Manhattan, genieten van een Broadway-show en lopen over de high line. Dan is het helaas weer tijd voor de terugreis.
Veeg naar links en naar rechts om door de foto’s te bladeren.
Vonne had nog redelijk geslapen, aangezien ze iets minder last had van haar schouders. Nynke moest soms nog hoesten, dus dat was nog wel vervelend. Het duurde nog wel even voor we de en suite badkamer in konden, want de persoon voor ons had een half uur nodig. Maar toch waren we deze keer wat vroeger in Manhattan, zodat we nog van het ontbijtmenu gebruik konden maken. Vonne moest nog een keer pannenkoeken met siroop nemen en Nynke nam een groente-omelet.
Gevoed en wel liepen we richting het water voor de ticket office. Helaas waren er op zondag niet veel musicals waar ze korting op hadden. Chicago en Mama Mia kenden we al en de rest van de namen zei ons niets. We probeerden te vinden waar ze over gingen, maar dat blijft toch altijd een beetje vaag. Er waren ook nog goedkopere off-Broadway shows, maar die waren helemaal onbekend. Nynke vond nog dat er wel Wicked en Aladdin shows waren, maar die waren in de middag. Daardoor zou het toch lastig worden om vandaag nog dingen te zien en dat wilde Vonne niet. Nynke wilde per se naar een Broadway show, dus kozen we uiteindelijk toch uit de lijst voor Gigi, waarbij we 50% korting kregen op kaartjes op de 2e rij ($75).
We merkten dat het inmiddels al eng gemakkelijk werd om overal je creditcard af te geven en inmiddels geen idee te hebben van hoeveel je nog te besteden had. Een paar tickets rijker liepen we richting de Brooklyn Bridge. Hiervoor aten we nog een dure hotdog met zeer vreemde mayonaise. Niet heel lekker, maar weer iets wat we konden afstrepen op ons lijstje. Onder de brug zagen we nog dat er net een aanzoek was gedaan, dat vervolgens door het stel werd vastgelegd met een selfiestick. Daarna liepen we de brug op. Het was erg druk, maar wel leuk dat er een apart loop-en fietsgedeelte boven de autoweg liep. Vanaf de brug had je een mooi uitzicht op de skyline van New York. Midden op de brug kochten we nog wat souvenirs en toen liepen we weer terug.
De volgende stop was het Vrijheidsbeeld. We hadden al gehoord dat het misschien geen goed idee was om deze te bezoeken, want dit duurde vrij lang en was niet eens heel spectaculair. Vooral de tijd die het kostte om erheen te gaan was een goed punt, maar vanaf de kant leek 'ie toch nog wat klein. Gelukkig hadden we hem al goed op de foto in Las Vegas!
We merkten dat het eng gemakkelijk werd om overal gewoon je creditcard af te geven.
Vandaag was het ook lekker en zonnig weer en omdat we nog geen frozen yoghurt hadden gevonden, besloten we om een ijsje te kopen. We hadden alleen gedacht dat we nog meer cash hadden, maar dat was toch wat sneller gegaan dan we dachten. We hadden maar genoeg voor één ijsje, maar gelukkig was de verkoper zo vriendelijk om ons de ander gratis te geven. We aten het ijsje op in het park, waarbij een man vroeg of hij een foto mocht maken, wat hij aan nog meer mensen vroeg, zagen we later. Na het ijsje liepen we naar Ground Zero, de herdenkingsplek waar de WTC-gebouwen hebben gestaan. Het monument was een indrukwekkende waterval die naar beneden stroomde en vervolgens in een vierkant gat de diepte in verdween. Om het vierkante monument waren de namen van slachtoffers en eenheden gedrukt. Ook dit was best indrukwekkend. Vlakbij stond de Freedom Tower of 1 WTC, een enorm hoog nieuw gebouw, precies 1776 feet, naar het jaar van de onafhankelijkheid.
De volgende stop was de Starbucks en die heb je gelukkig overal. Vonne bedacht dat de afstand tussen twee Starbucks waarschijnlijk precies de tijd was om je koffie op te drinken. We liepen richting Wall Street, naar de New York Stock Exchange. De straat was gedeeltelijk afgesloten en navraag vertelde ons dat ze aan het filmen waren. We moesten wel weg, want “zij waren aan het acteren en wij niet”, aldus de figurant.
Inmiddels was het wel tijd om weer richting Broadway te gaan, waar we ook wat konden eten. Er was op zondag nog best veel dicht en het was even zoeken naar een plek waar we ook konden zitten én naar het toilet konden. Het werd uiteindelijk een sushi/noedelbar en het was erg lekker. Toen gingen we naar het theater om daar in de rij te gaan staan voor de ingang. De tweede rij in het theater was erg dicht op het podium en dit was ook een leuke ervaring. We konden de acteurs bijna aanraken en we zagen wat speeksel rondvliegen als ze het aan het praten waren. Het plot van de musical is in twee zinnen samen te vatten, maar het was heel leuk en vrolijk, met veel dans en mooie kostuums, omdat het zich afspeelde het Parijs van 1900. De zang was ook erg goed, dus we hebben ons prima vermaakt. Dit was ook wel een mooie afsluiting van onze laatste avond in Amerika.
’s Avonds herpakten we de koffers nog, omdat die van Vonne bij de laatste vlucht wat te zwaar was. Vanavond konden we ook wat rustiger slapen, want er was nog maar één ander meisje op de kamer.
Inpakken en naar huis!
De laatste dag in New York en in de USA. De koffers stallen bij de receptie kostte helaas nog $5 per koffer, maar dan konden we tenminste nog de stad in. We wilden vandaag over de high line lopen, een oude metro/treinlijn die niet meer in gebruik is. Het is nu een park waar je overheen kunt lopen. Het is heel leuk gedaan met hier en daar stukken spoor waar soms bomen doorheen groeien en er waren leuke bankjes langs de route. Na een leuk stukje lopen in alweer prachtig weer kwamen we bij het einde.
Vanaf daar liepen we naar Washington Square, een leuk pleintje met veel bankjes. De fontein deed het niet, eigenlijk zoals veel anderen in de stad. In de hoek waren wat schaakborden en we raakten aan de praat met een man die daar zat. Helaas was er geen tijd voor een potje. We hadden een plekje gevonden waar ze frozen yoghurt verkochten. We konden uit vele smaken en toppings kiezen, dus we mikte wat bij elkaar. Na deze verfrissing pakten we de metro terug naar het hostel. Daar pakten we de koffers.
Het was de Amerikaanse versie van “Europa in tien dagen”.
De metrokaart werd opgeladen tot het precieze bedrag en we gingen naar station Jamaica. Daar konden we overstappen op de airtrain naar JFK airport. We gaven onze metrokaart aan iemand, want die hadden we toch niet meer nodig. We probeerden nog van onze verkeerd gekochte treinkaartjes af te komen, maar we konden niemand vinden die die kant op ging, helaas. Ook helaas, de metrokaart bleek nog nodig voor de AirTrain, dus konden we er weer één kopen. In de AirTrain bleek dat Nynke en Vonne niet alleen met verschillende maatschappijen vlogen, maar dat dit ook op verschillende terminals was.
Eerst gingen we de koffer van Vonne inchecken. Dit duurde erg lang omdat de boeking niet gevonden kon worden. Haar naam was verkeerd gespeld, of ze hadden moeite met de spatie in haar achternaam. In ieder geval moest er lang in een aparte rij worden gestaan om dit op te lossen. Bij de andere terminal ging het inchecken van de koffers van Nynke gelukkig een stuk makkelijker. Voor de douane was er niet veel mogelijkheid om te eten, dus moesten we daarvoor ineens afscheid nemen. De laatste vlucht vanuit Amerika ging voor beiden met nog wat vertraging, maar toen was er toch echt een einde gekomen aan de reis.
Dag New York, dag USA. Het voelde alsof we een sneltrein hadden genomen die niet stopte, een enorm dolle achtbaan. Het was de Amerikaanse versie van “Europa in tien dagen”. Halverwege konden we soms al bijna niet geloven waar we daarvoor waren geweest. We hebben zoveel gezien en zoveel gedaan. Het was erg vermoeiend, maar vooral fantastisch en onvergetelijk!