Dallas verkennen
Het was tijd om het centrum van Dallas te verkennen met alle hoogtepunten en een spectaculaire sportwedstrijd als toetje.
Veeg naar links en naar rechts om door de foto’s te bladeren.
Het is overduidelijk dat we zussen zijn, maar hier wordt dat nog eens bevestigd. Bij de eerste ontmoeting met de mensen van het lab werd al opgemerkt dat een introductie niet nodig was en de eerste reactie van Joe was “that was weird”
, die even dacht dat hij dubbel zag. Op straat wordt ook vaak gevraagd of we tweeling zijn en laten we dat voor vandaag eens gaan turven, want we gaan downtown!
Het idee was om niet al te laat op te staan en niet pas in de middag downtown te zijn, maar het duurde toch even voor we de deur uit waren, want we vergaten steeds iets (zonnebril, flesje drinken…), maar toen gingen we. De trein naar Dallas ging elk kwartier en toen waren we snel in de stad. Ineens werden we omringd door wolkenkrabbers. Eerst gingen we naar Pioneer Plaza. Hier lagen de eerste bewoners van Dallas begraven. Indrukwekkend waren de vele bronzen beelden van een kudde longhorn-koeien die door drie cowboys het park door werden gedreven. Daarna liepen we naar de plek waar meer dan vijftig jaar geleden John F. Kennedy werd doodgeschoten. De plekken op de weg waar het gebeurde waren gemarkeerd met kruizen en bovenin het gebouw van waaruit was geschoten kon je het juiste raam ook herkennen. Op een bankje vlakbij hebben we een door George gebakken brood gegeten met avocado erop. Er werd ons weer eens gevraagd of we een tweeling waren door een voorbijganger.
Na nog een mueslireep te hebben verorberd liepen we door naar het JFK-monument en een huisje dat er uitzag zoals die van de eerste bewoners. Het was een houten huisje, wat er wel een beetje gek uitzag op een plein tussen al die hoge gebouwen. Vervolgens besloten we om te kiezen voor het aquarium (in plaats van het science–nature museum). Dit was niet helemaal een passende naam. Er was zeker een aquarium, meerdere zelfs, waar allerlei tropische vissen rond het koraal zwommen. Er was ook een grote boog waar haaien over je heen zwommen. Verder was het grootste deel van het “aquarium” ingericht als een soort jungle, waar allerlei vogels, apen en krokodillen bekeken konden worden. Meer een soort dierentuin dus.
Het was wel heel leuk om doorheen te lopen. Erg grappig waren ook de luiaards, die heel langzaam maar ook erg gracieus en behendig langs de lianen en takken klommen. We hadden alleen de gang naar de pinguïns gemist, dus we zijn twee keer door het gebouw gelopen, zodat we zeker wisten dat we alles hadden gezien.
We maakten foto’s op de stoel waar binnenkort de paashaas zou zitten.
Inmiddels hadden we wel weer honger gekregen, dus gingen we op zoek naar een eettentje. Nynke bedacht om naar Deep Ellum te gaan, een beetje een uitgaansgebied. Hier waren een hoop tentjes en Nynke was er al eens eerder geweest. Het zag er nu een beetje verlaten uit en als een plek waar je ’s avonds niet alleen wilde lopen, maar Nynke leidde ons naar een taco-tentje dat goed zou moeten zijn. Het publiek was wat apart, beetje gothic-achtig en er werd metal-rockmuziek gedraaid, maar de taco’s waren erg lekker en ze hadden er frozen margaritas, een lokaal populaire cocktail. We kregen een enorm glas, dus het was goed dat we er één konden delen. Voldaan en enigszins licht in het hoofd liepen we weer terug naar de trein.
Volgende stop: de Reunion Tower. Deze toren had bovenin een uitzichtpunt over de stad. Het was een beetje bewolkt, maar het uitzicht was nog steeds prima. De vrouw in de lift vermaakte ons met wat feitjes en boven konden we op de schermen informatie lezen over wat we om ons heen zagen, of buiten foto’s maken. Nog even onderbroken door een flinke hoestbui van Vonne (een zeer besmettelijk verkoudheidsvirus; bedankt mam, sorry Iwan en Nynke), maakten we later mooie foto’s en konden we zelfs Nynke’s appartement spotten door de verrekijker.
Ook maakten we nog foto’s op de stoel waar binnenkort de paashaas zou zitten. Beneden hadden we een foto laten maken en daar konden we nu een achtergrond bij kiezen. Het was gedaan voor een groen scherm en Vonne had een lichtgroene broek aan, dus dat ging niet helemaal goed, maar dat werken we nog wel bij. Het café was dicht, dus veel langer bleven we ook niet en we gingen weer naar de trein op het naar het ijshockey-stadion. Nog even gingen we de verkeerde kant op (“Nynke, ik dacht dat jij hier de weg wist?”
), maar toen waren we bij het American Airlines Center.
Het was even zoeken naar de juiste roltrap, via alle stalletjes met dure shirts. We kochten een souvenir cola en een bottomless popcorn, die we beide bij konden vullen. We zaten heel hoog, maar hadden goed zicht op de baan. Het publiek werd aangemoedigd te klappen en te juichen via de schermen. De Dallas Stars kwamen via een ster naar binnen. Het spel gaat heel snel en af en toe ben je de puck kwijt. Er wordt constant gewisseld, dus de spelers blijven heel actief. Al na 40 seconden scoorde Dallas de eerste goal. De speler wordt dan uitgebreid op het scherm getoond, de cheerleaders dansen en er klinkt muziek.
Er klinkt ook muziek op elk moment dat de puck stil ligt. Regelmatig komen de Ice Girls het ijs op om het ijs schoon te vegen. Tussen de periodes door word je vermaakt met prijzen, met penalty-sessies van jonge ijshockeyers en door de mascotte. Helaas ging de vliegende start van Dallas niet zo goed verder. Er waren veel kansen, maar uiteindelijk verloren ze van de Calgary Flames. Het was op het eind nog spannend, maar de puck wilde er niet in.
We namen de trein weer naar huis en gingen snel naar bed, want morgen was een drukke dag. We moesten nog wel even alle spullen klaar zetten die morgen terug gebracht of verkocht moesten worden, want we gingen de auto halen, dus dan zou het leven ineens een stuk gemakkelijker zijn.