Las Vegas
Op naar de volgende staat: Nevada! We rijden langs de Hoover Dam en gaan los in Las Vegas.
Veeg naar links en naar rechts om door de foto’s te bladeren.
Nynke was nog steeds verkouden, dus we zouden een stop maken bij de apotheek. Eerst haalden we ontbijt, waar nog speciaal heet water werd opgezet voor thee. Ook hadden we bagels en toast. Daarna mocht Vonne uitchecken, want Nynke had geen stem of moest hoesten. We kregen nog wat tips voor onderweg (o.a. tanken in Kingman, de benzine werd gaandeweg duurder). Eerst gingen we naar de supermarkt voor nieuw voedsel voor onderweg en anti-hoest balsem voor Nynke. De druiven waren zonder klantenkaart 4 dollar, en met maar 80 cent, dus schaften we een kaart aan.
We volgden Route 66 naar Las Vegas en namen een stukje over de originele route. Dit bleek niet extra bijzonder, maar het was wel een leuke weg door het landschap. Het waaide nogal hard en ja hoor, we zagen regelmatig tumbleweeds (kleine bosjes takken) over de weg rollen.
De grens tussen Arizona en Nevada werd gemarkeerd door een rivier en daar was ook de gigantische Hoover Dam, een dam om het gebied tegen overstromingen te beschermen. We reden over de Memorial Bridge naar de parkeergarage in de buurt, waar we voor $10 mochten staan. Een stukje verderop was de dam. Inmiddels was het erg opgewarmd, dus we kregen het heet in onze lange broeken. Het waterverschil tussen de ene en de andere kant van de dam was enorm en het ging ook ver naar beneden. Er was bij het hoge deel een witte rand te zien op de rotsen, misschien stond het water eerder zo hoog. Twee klokken gaven de twee tijdzones van Nevada en Arizona aan, maar dat was nu gelijk, omdat alleen Nevada zomertijd had. Langs twee enorme standbeelden voor de omgekomen bouwers liepen we terug naar de auto om nog even naar de brug te gaan. Vanaf daar hadden we een mooi uitzicht op de dam.
Gokken in Las Vegas: leuk op knopjes drukken met af en toe winst, tot je geld op is.
Niet ver van de dam op weg naar Las Vegas stuitten we op een file. Er was ergens een ongeluk, dus het stond behoorlijk vast. Gelukkig gaf Google Maps een andere weg die sneller was. Helaas beleek dat een tolroute, dus we konden weer terug de file in. Dit leidde tot veel vertraging en frustratie, en we kwamen pas om zes uur in Las Vegas aan. We hadden niet veel moeite om het hotel te vinden, maar moesten wel even rondrijden naar het gebouwtje waar onze kamer was. Hier was wel genoeg ruimte voor onze koffers, want de kamer was heel groot met twee bedden. We moesten nog even afkoelen (vooral Vonne) dus trokken we onze bikini’s aan om te zwemmen. Het was nog vrij warm in de avond en ook het water was niet koud. Nog even ontspannen in het bubbelbad en we konden ons gaan opmaken voor een avondje uit. We hadden voor niets handdoeken meegenomen, want die waren ook bij het zwembad te krijgen. Nynke wilde ’s avonds toch het jurkje aan dat over de bikini was gedragen, dus dat moest nog even worden drooggeföhnd, maar toen konden we gaan. Eigenlijk waren we heel moe, maar we dachten dat eten en koffie er ons wel door konden slepen.
De Vegas strip was maar een klein stukje lopen van het hotel. Er waren gigantische hotels/casino’s en allerlei winkeltjes en het was ontzettend druk (gezellig druk, dat wel) met mensen. Overal waren reclameborden voor allerlei shows. Ook waren er straatartiesten, zoals iemand die live met spuitbussen verf een kunstwerk maakte (heel mooi!) en veel filmfiguren. We hebben een hoop Minions en zeker vijf Olafs uit Frozen gezien. In Las Vegas hebben ze veel gebouwen en belangrijk kenmerken van steden nagebouwd. De bijbehorende hotels zijn dan ook in die stijl.
Zo begonnen we in Parijs, waar we de Eiffeltoren zagen. Binnen in het hotel vind je dan allerlei casino’s en eet- en drinkplekjes. Nynke had inmiddels heel erg honger, dus zochten we een tafel in een noedelrestaurant. De volgende noodzakelijke stop was de Starbucks, want we waren nog erg moe. Via een loopbrug konden we de weg oversteken langs het MGM-casino naar New York. Voor het Disneykasteel langs en over de Brooklyn Bridge dronken we onze koffie. We kwamen langs het Bellagio hotel-casino en keken naar hoe de waterval een show maakte op “Your Song” van Elton John. Het was net als in Ocean’s Eleven.
Daarna liepen we door naar Rome. Onderweg stonden ook de hele tijd mannetjes die kaartjes uitdeelden, alleen aan mannen, dus je kunt wel raden waarvoor. Ook waren er veel zwervers te zien en ook opvallend, gezien het tijdstip, veel jonge kinderen met hun ouders. In Rome liepen we door Caesar’s Palace, net als in The Hangover, en zagen we het Pantheon en de Trevi-fontein (inderdaad, we kwamen terug, we hadden er tenslotte een muntje ingegooid een aantal jaren terug). Het vele lopen bleek toch wat veel voor Nynke’s voeten, dus wisselden we van schoenen. Vonne trok Nynke’s sandalen met hak aan en met wat sokken in de neus paste Nynke ook wel in Vonne’s ballerina's.
Verder zijn we toen langs Treasure Island gelopen, waar een waterbaan liep door de jungle en gingen we naar Venetië. We waren nog net op tijd voor de laatste vulkaanuitbarsting op Treasure Island, wat een spektakel was van water, licht en vlammenwerpers. We wisselden weer van schoenen en kochten een Fat Tuesday frozen cocktail (Strawberry Rum). We liepen terug door een schattig straatje, langs een enorm reuzenrad. We besloten in ons hotel toch nog even langs het casino te gaan, we moesten tenslotte wel gaan gokken in Vegas. Je kon op de automaten al spelen voor $1. We mikten er een briefje in en draaiden aan de hendel. Je moesten op rijen inzetten en dan waren er patronen, maar eigenlijk snapten we er niets van. Het was toch wel leuk op knopjes drukken met af en toe winst, tot het geld op was. We probeerden nog een $1 op een andere automaat, maar dat was na één keer draaien al over. Tijd om naar de kamer te gaan. We gingen wat laat slapen en Nynke hoestte ons 6 uur later weer wakker. Het werd de eerste korte nacht van velen.